Dat lees je natuurlijk vaker: the sky is the limit. Haal het Meeste uit je leven. Leef, geniet, presteer Maximaal! En zonder bucketlist hoef je al helemaal niet aan te komen.
Aan de ene kant lijkt het me geweldig, om dat punt te bereiken waarop je weet dat dit het allermeeste en allerbeste is wat je zou kunnen bereiken. Aan de andere kant misschien teleurstellend omdat de droom dan klaar is. Bovendien is er nog de kwestie dat iets voor de één de Max kan zijn, maar voor de ander misschien het begin is. Neem je dan genoegen met jezelf en jouw keuzes? Weet je wanneer je tevreden bent? Of is dit misschien per activiteit verschillend? Een aantal van mijn coachgesprekken gaat over deze onderwerpen.
Voor mij ligt het antwoord in de mate waarin je de keuzes zelf-en-bewust kunt maken; met een verwachting en/of een doel en bewustwording van dingen die daarop van invloed kunnen zijn. De parapenter moet er natuurlijk voor zorgen dat zijn lijnen en chute goed liggen om zijn doel (het vliegen) te kunnen bereiken. Maar als hij niet gekeken heeft naar de windrichting, het weer of de looprichting dan hoeft hij niet te starten.
En, persoonlijk zou ik het woord Maximaal graag vervangen door Optimaal. Minder druk, minder verwachtingspatroon en meer jezelf langdurig tevreden stellen. Bovendien is je goed voelen iets waarvan je je alleen maar bewust hoeft te worden, met optimaal effect.
Maar dat vliegen…. ga ik zeker nog eens doen, lijkt me fantastisch…. Ik zet het op mijn bucketlist.